„Układ idealny" to druga książka w dorobku autorki. Jest to również druga część z cyklu o Weronice Kardiasz, która jako zastępczyni szefa ABW walczy z nielegalnym handlem ludźmi. Pierwszą część czytało mi się bardzo dobrze. Rewelacyjnie się przy niej bawiłam. Nie mogłam więc odpuścić sobie i tej części.
Weronika nie zwalnia tempa. Jako zastępczyni szefa ABW planuje niebezpieczną akcję rozbicia grupy przestępczej podejrzewanej o handel ludźmi. Tylko jedna osoba może jej w tym pomóc.
Podkomisarz Łukasz Trachman, były Weroniki, uwielbia życie na krawędzi. Potrafi zachować zimną krew i niełatwo go złamać. Musi zinfiltrować groźny gang motocyklowy - Braci Peruna.
Gdy na jego drodze pojawia się córka szefa gangu, sprawy wymyślają się spod kontroli. Czy piękna Ewa stanie się jego słabość, która postawi wszystko na ostrzu noża?
Moja opinia
Od czasu do czasu każdy potrzebuje przeczytać coś lżejszego. Nieskomplikowanego. Nie wymagającego wysiłku, gdzie akcja prowadzi się sama. „Układ idealny" jest do tego stworzony. Książki nie czyta się może jednym tchem, jak to się potrafi zdarzyć w niektórych przypadkach, jednak czyta się ją lekko. Należy do tych pozycji, nad którymi nie trzeba zbyt wiele myśleć, zastanawiać się lub próbować rozwiązać jakąś wielką zagadkę. Jest to raczej taka pozycją, którą się przeczyta i szybko się o niej zapomni. Nie wnosi nic, prócz naprawdę dobrej rozrywki i możliwości odstresowania się.
Druga część to ciąg dalszy pierwszej, w której wydarzenia następują od razu po sobie, bez większych przerw w czasie. Bohaterów też już znamy z „Niebezpiecznej gry", ale spotkamy i zupełnie nowych. Autorka za przedstawienie bohaterów wzięła się w dość specyficzny sposób. Parę informacji o wyglądzie. Parę informacji o przeszłości, która jednak nie do końca została ujawniona. Parę informacji o życiu codziennym. I to było by w sumie na tyle. O wiele więcej można dowiedzieć się z samych rozmów między bohaterami. Styl raczej prosty i nieskomplikowany. Pani Emilia ponownie raczy czytelnika całą masą wulgaryzmów. Prócz tego znajdziecie tu szybką jazdę, świetne maszyny. Do tego twardzieli z posępnym wyrazem twarzy, zuchwałym uśmiechem i z błyskiem w oku. Pełnych seksapilu kobiet także nie zabraknie. Oczywiście jest również miłość w tle i unosząca się między bohaterami cała masa erotyzmu. Czyli wszystko co powinno pomóc się odprężyć i cieszyć się z lektury.
Jeśli więc w danej chwili nie masz nic ciekawy do czytania, możesz sięgnąć po „Układ idealny". Wprawdzie zapewni rozrywkę na jeden wieczór, ale czasami to wystarczy.
Druga część to ciąg dalszy pierwszej, w której wydarzenia następują od razu po sobie, bez większych przerw w czasie. Bohaterów też już znamy z „Niebezpiecznej gry", ale spotkamy i zupełnie nowych. Autorka za przedstawienie bohaterów wzięła się w dość specyficzny sposób. Parę informacji o wyglądzie. Parę informacji o przeszłości, która jednak nie do końca została ujawniona. Parę informacji o życiu codziennym. I to było by w sumie na tyle. O wiele więcej można dowiedzieć się z samych rozmów między bohaterami. Styl raczej prosty i nieskomplikowany. Pani Emilia ponownie raczy czytelnika całą masą wulgaryzmów. Prócz tego znajdziecie tu szybką jazdę, świetne maszyny. Do tego twardzieli z posępnym wyrazem twarzy, zuchwałym uśmiechem i z błyskiem w oku. Pełnych seksapilu kobiet także nie zabraknie. Oczywiście jest również miłość w tle i unosząca się między bohaterami cała masa erotyzmu. Czyli wszystko co powinno pomóc się odprężyć i cieszyć się z lektury.
Jeśli więc w danej chwili nie masz nic ciekawy do czytania, możesz sięgnąć po „Układ idealny". Wprawdzie zapewni rozrywkę na jeden wieczór, ale czasami to wystarczy.
Moja ocena: 6/10
Wydawnictwo: Kobiece
Rok wydania: 2020
Liczba stron: 288
Książka bierze udział w Olimpiadzie czytelniczej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz