"Wiek cudów" to debiutancka powieść Karen Thompson Walker. Do zakupu książki skusił mnie opis na okładce. Przeczytałam również parę opinii na jej temat. Wszystko wskazywało na to, że książka będzie naprawdę warta przeczytania.
Od jakiegoś czasu mam taki zwyczaj, że czytając książkę robię sobie od razu notatki na jej temat. Jest to spowodowane tym że czytam zazwyczaj więcej niż jedną książkę. A po drugie lubię od razu zapisać moje przemyślenia na temat przeczytanych fragmentu. A na koniec składam wszystko razem. Przy czytaniu "Wieku cudów " robiłam więc wszystko tak jak zawsze. Z jednym wyjątkiem... zasnąłem nad książką na stronie 57. A w sumie w jej połowie. Odłożyłam więc ją na półkę na parę dni.
Książka jest wspomnieniem dwudziestotrzyletniej Julii, które zaczyna się gdy dziewczyna ma jedenaście lat. Świat zaczął się zmieniać. Ziemia zaczęła obracać się coraz wolniej. Zmieniała się grawitacja. Wydłużał się czas między dniem i nocą. Doba nie miała już 24 godzin. Czas przestał się liczyć. W tym nowym świecie ludzie musieli się nauczyć żyć na nowo. Dziewczynka opisuje wszystkie skutki spowolnienia, które doprowadzają do powolnej śmierci planety i jej mieszkańców. Przedstawia czytelnikowi nie tylko obraz totalnej zagłady, ale również stara się nakreślić nastroje które temu towarzyszyły. Mimo że ludzie tak wiele potrafili, odkryli i zdobyli nie pomogło to im w uratowaniu jedynego miejsca w którym żyli. Proces który się rozpoczął nie został przez nich zauważony. Mimo to radzili sobie jak umieli najlepiej.
Pomysł na powieść był bardzo fajny. Wykonanie jednak mnie nie porwało. Powiem więcej.. zanudziło mnie. Jak dla mnie zbyt mało emocji. Zbyt dużo spokoju i melancholii. Widać że autorka się postarała ponieważ wszystko ładnie i spójne połączyła. Ukazała możliwe skutki spowolnienia. Pokazała że mimo zagłady ludzie nadal mogą nawiązywać przyjaźnie czy się zakochać. Ale nawet w tych opisach zabrakło czegoś. Książka raczej nie dla każdego. Dla mnie na pewno nie.
Daje jej 4/10
......................
Rok wydania 2016
Liczba stron 304
Wydawnictwo Między słowami
Pomysł na powieść był bardzo fajny. Wykonanie jednak mnie nie porwało. Powiem więcej.. zanudziło mnie. Jak dla mnie zbyt mało emocji. Zbyt dużo spokoju i melancholii. Widać że autorka się postarała ponieważ wszystko ładnie i spójne połączyła. Ukazała możliwe skutki spowolnienia. Pokazała że mimo zagłady ludzie nadal mogą nawiązywać przyjaźnie czy się zakochać. Ale nawet w tych opisach zabrakło czegoś. Książka raczej nie dla każdego. Dla mnie na pewno nie.
Daje jej 4/10
......................
Rok wydania 2016
Liczba stron 304
Wydawnictwo Między słowami
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz